Dat kloteweer ook altijd

We hadden dit jaar weer wat te klagen over het weer. De zomer was koud; te weinig zon en veel te veel regen. Camping- en terrashouders waren te beklagen. De toeristen hadden eieren voor hun geld gekozen. Ze namen allemaal een last minute. Ook de weermannen van het journaal hadden het zwaar te verduren.

Bij het aanbreken van de herfst, bij de eerste de beste najaarsstorm was het geklaag ook niet van de lucht: dat kloteweer ook altijd! Vreemd toch. Bij Holland hoort Hollands weer, hoe graag we misschien ook in Spanje wonen.

 

Hier in Malawi doen ze dat heel anders. Hier klagen ze over de hitte. De afgelopen dagen was het veertig graden plus. De nachten zijn broeierig. Eind november, begin december gaat het kwik nog enkele graden omhoog. Het kurkdroge laagland in het zuiden is dan een oven.

‘It’s too hot’, stamelen wij, als ons weer eens gevraagd wordt hoe het gaat. Malawianen beamen dit volmondig. Midden op de dag is het ook voor hen erg heet. Ze maken van de nood een deugd. Voor dag en dauw lopen de vrouwen naar het land. Vanaf zes uur komen ze al terug met grote manden vol met bananen op hun hoofd. Of met grote stapels brandhout. Zoals gezegd, de basisschool begint al om half zeven.  De morgenstond heeft goud in de mond. Midden op de dag houd je je een beetje gedeisd. Van twaalf tot twee uur houdt zelfs het ziekenhuispersoneel pauze: ‘It’s too hot

 

De ventilator – onmisbaar binnenshuis

Koude douche – the place to be