>> Terug <<

>> Home <<

18 maart 2020

Feesten in crisistijd

Het was een groot feest 77 jaar geleden. Op 18 maart 1943 trouwden mijn ouders in Rotterdam. Het burgerlijk huwelijk werd voltrokken in het Rotterdamse stadhuis en de kerkelijke inzegening vond plaats in de Oude Kerk van Delfshaven.

Het was het derde oorlogsjaar. Het centrum van Rotterdam lag deels in puin, vanwege het bombardement van 14 mei 1940. In de winkels was weinig te krijgen en het voedsel was op de bon. Maar het leven ging door en dus werd er getrouwd. En daarvoor werden heel wat crisisregisters opengetrokken. Op een foto zie ik het bruidspaar in een glimmende koets zitten; mijn vader met een zelfverzekerde blik. Op een andere foto de trouwstoet met mijn tantes als jonge meiden, prachtig gekleed met wat er nog te krijgen was of goed versteld kon worden. Bij de ingang van de kerk werd het echtpaar toegezongen door de kleuters van de Fröbelschool. Uitgerekend op dat moment werd Maassluis voor de tweede keer door geallieerden gebombardeerd.

Enkele dagen tevoren was er een feest voor veertig genodigden. Een kleine greep uit het overvolle feestprogramma: een Rondezoen (‘Iedereen doet mee, beste mondje vóór’); Kans op verversingen; Gezelschapszingen; Klavierspel door een duo; Geestigheden door een grapjas; Nog maar eens zingen; Pauze (met een nog betere kans op verversingen); Prachtige voordracht door twee oudgedienden van het toneel (gegarandeerd zonder plankenkoorts); Kun je nog zingen, zing dan mee; De bruidegom spreekt; De bruid wil ook wat zeggen; Slotzang; Afscheid (de laatste kans om te zoenen of gezoend te worden.

Een couplet van een tafellied luidt: ‘Wie treurt hier op dit vroolijk feest? – Wij niet. / Wie zit te eten als een beest? – Wij niet. / Wie blijft het liefst maar in zijn kluis? / Of met de poes alleen in huis? / Wij niet, wij niet, wij niet.’ Onderaan de liedtekst staat de spreuk ‘Waar de maag leeg van is, loopt de mond van over’, ondertekend met Hongerkunstenaar. De advertentierubriek vermeldt onder meer: ‘Closet-papier nog in zeer groote hoeveelheden verkrijgbaar. Maar alleen tegen inlevering van gebruikt dito.’

Met hulp en met wat extra voedselbonnen werd de bruiloftsgasten een waar feestmaal voorgeschoteld. De feestgids vermeldt gekscherend: onkruidsoep, aardappelen in de schil, tuinbonen met spek en als toetje rijst met zonder krenten.

Detail van de feestgids

Mijn ouders gingen in Den Haag wonen. Vanwege het trouwen had mijn moeder haar ontslag ingediend bij de Fröbelschool, zoals het destijds een toekomstige huisvrouw betaamde. Een jaar later werd mijn oudste broer geboren. En nog geen half jaar later brak de hongerwinter uit.

Hoewel mijn ouders al geruime tijd overleden zijn – op hoge leeftijd – blijft deze bruiloftsdag in crisistijd gedenkwaardig. Proost! Op het leven!